در گفتوگو با آنا تاکید شد
رئیس کمیسیون عمران مجلس، با ارائه آماری نگرانکننده از وضعیت حمل و نقل هوایی کشور، اعلام کرد که علیرغم فعالیت بیش از ۳۰ تا ۴۰ ایرلاین، عملاً ۹۰ درصد جامعه از دسترسی به پروازها محروم ماندهاند و برای اطمینان از خدمات پشتیبانی و کیفیت مطلوب، هر متقاضی راهاندازی ایرلاین باید حداقل مالکیت یا تعهد عملیاتی پنج فروند هواپیما را اثبات کند و کمیسیون با ایرلاینهای کوچک مخالف است.
رضایی کوچی، در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی مجله اینترنتی مفید، با انتقاد از تعدد شرکتهای هواپیمایی، ایرلاینها در کشور، بر لزوم بازنگری در سیاستهای صدور مجوزها تأکید کرد و گفت: من بهطور خاص بر موضوع ساماندهی ایرلاینها، شرکتهای هواپیمایی تأکید ویژهای داشتهام. ما در قانون بودجه امسال نیز ظرفیتی برای پرداخت تسهیلات تعریف کردهایم.
وی افزود: تأکید اصلی من این است که یک ایرلاین فعال باید حداقل مالکیت یا تعهد عملیاتی پنج فروند هواپیما را داشته باشد. راهاندازی ناوگان با یک یا دو هواپیما عملاً امکان ارائه خدمات پشتیبانی مطمئن را سلب میکند؛ در صورت خرابی یک فروند، پروازهای پشتیبان وجود ندارد.
رئیس کمیسیون عمران با اشاره به استانداردهای جهانی، اظهار داشت: در کشورهای پیشرفته، حداکثر سه ایرلاین در یک رتبه فعالیت میکنند، اما در ایران شاهد پراکندگی بیش از حد هستیم. ما در کمیسیون مجلس قویاً مخالف صدور مجوزهای جدید برای ایرلاینهای با مقیاس کوچک هستیم.
کوچی در ادامه به سیاستهای حمایتی اشاره کرد و تاکید کرد: نگاه ما تشویق به انحصار نیست؛ در حال حاضر بیش از ۳۰ تا ۴۰ ایرلاین فعال داریم. هدف، تقویت، پشتیبانی و در عین حال نظارت شدید بر کیفیت خدمات و قیمتگذاری بلیتها است. کیفیت خدمات باید ملاک تمایز باشد؛ خدماتی که به موقع ارائه میشوند، باید قیمت متفاوتی نسبت به پروازهای تأخیری داشته باشند.
این نماینده مجلس در خصوص ساختار قیمتگذاری توضیح داد: دولت لایحهای را برای نظارت بر قیمتها ارسال کرده است. اما در برنامه هفتم توسعه، بحث آزادسازی قیمتها مطرح است. سیاستگذاری کلان در این حوزه به شورای عالی هواپیمایی کشوری محول شده که به ریاست رئیس جمهور و جانشینی وزیر راه و شهرسازی تشکیل میشود.
رضایی کوچی در پایان نگرانیهای اجتماعی را مطرح کرد و افزود: نظارت کنونی بر صنعت حمل و نقل هوایی ناکافی است. متأسفانه پروازهای هوایی عملاً به ابزاری برای یک قشر خاص از جامعه تبدیل شده است. کمتر از ۱۰ درصد جامعه توانایی خرید بلیت را دارند و این امر باعث محرومیت اکثریت مردم از این شیوه حمل و نقل میشود.
