وقتی در سطح لیگ قهرمانان آسیا سرنوشت صعود دو تیم مدعی و معتبر، به یک مسابقه رودررو میکشد، مسلم است که دلایل دخیل در نتیجه نیز به اندازه اهمیت مسابقه وسعت مییابد. به عبارت بهتر، هر چقدر پیروزی با ارزشتر و بازی بزرگتر و مهمتر باشد، تعداد عوامل دخیل در نتیجه نیز بیشتر خواهد بود.
اما هر فهرستی یک اولویت ردهبندی دارد. اگر قرار باشد دلایل پیروزی با ارزش استقلال در منامه را لیست کنیم، قطعاً در صدر این فهرست نام ساپینتو خواهد درخشید. شجاعت این مربی پرتغالی در همان ترکیب اولیه عیان و به خوبی به شاگردانش نیز منتقل شد.
ساپینتو دو مهاجم جوان در ترکیب اصلی گذاشت تا به همه پیغام بدهد فقط و فقط برای برد آمده و هیچ نتیجه دیگری نمیخواهد.
در فوتبال، تیمی موفق میشود که دو عامل جوانی و تجربه را با هم داشته باشد. انگیزه، انرژی و طراوت نسل جدید در کنار تجربه و میدان دیدگی بازیکنان پا به سن گذاشته و زمانی که آنها به هماهنگی تیمی برسند، شاهد موفقیت را در آغوش می گیرند.
استقلال تیمی را به مصاف المحرق فرستاد که هر دو عامل را با هم داشت، اسم و رسم و تجربه منیر حدادی و یاسر آسانی در کنار جوانی و طراوت قلیزاده و سحرخیزان.
همین فرمول تا پایان بازی ادامه داشت، دیدیم که او در تعویضها نیز جوان را به جای جوان میآورد. محمد حسین اسلامی جانشین قلیزاده شد و ابوالفضل زمانی ۱۸ ساله در قلب زمین به جای رزاق نیای ۱۹ ساله آمد. ساپینتو یک لحظه هم به سن و سال این بازیکنان فکر نکرد که در آن صورت از لرزش صدا یا عمق نگاهش، این نگرانی به تیم و بازیکنان منتقل به آنها موفق نمیشدند.
دیدیم که تعویضی او نیز گل زد، نازون بالاخره اولین گل فصل را زد که میسر نمیشد، مگر با اعتماد بازیکنان به یکدیگر، خارجی و ایرانی، جوان و با تجربه، همه به توانایی یکدیگر ایمان داشتند و این ایمان، مستقیم از رفتار شخص سرمربی میآمد.
البته که در کنار این عامل اصلی، ساپینتو تاکتیک خوبی را انتخاب و شناخت کاملی از حریف داشت. ۱۰ نفره شدن آنها نیز به کمک آبیها آمد، اما نباید فراموش کرد که مهمترین عامل، همان شجاعتی بود که مرز پرتغالی به تیمش تزریق کرد.
