به مجله اینترنتی مفید و به نقل از BGR، در این مقاله پنج نمونه برجسته از این فناوریها را بررسی میکنیم.
جاروبرقیهای بیسیم
در طول مأموریتهای آپولو در دهههای ۱۹۶۰ و اوایل ۱۹۷۰، ناسا برای جمعآوری نمونههای سطح ماه نیازمند ابزارهای قابلحمل و باتریدار بود. مرکز پروازهای فضایی گودارد با شرکت بلکانددکر همکاری کرد تا متهای طراحی شود که در شرایط بیوزنی با مصرف انرژی بهینه کار کند. همین پژوهشها پایهگذار تولید جاروبرقیهای دستی بیسیم شد و در دیماه ۱۹۷۹ محصولی مانند Dustbuster عرضه شد که تغییر چشمگیری در نظافت خانگی ایجاد کرد.
آشکارسازهای دود خانگی
در دهه ۱۹۷۰ ناسا با شرکت هانیول همکاری کرد تا یک آشکارساز دود قابلتنظیم برای ایستگاه فضایی اسکایلب توسعه دهد. این دستگاه باید بسیار قابلاطمینان میبود؛ زیرا فضانوردان امکان تخلیه نداشتند. نتیجه، توسعه دتکتورهای دود یونیزاسیون با حساسیت قابلتنظیم بود که در نسلهای بعدی دتکتورهای خانگی نیز بهکار گرفته شد.
دوربینهای گوشیهای هوشمند
نیاز به تصویربرداری فضایی مهندسان ناسا را به سمت توسعه حسگرهای کممصرف سوق داد. در دهه ۱۹۹۰ در آزمایشگاه پیشرانش جت، فناوری CMOS با حسگر پیکسل فعال توسعه یافت؛ حسگری که کیفیت تصویر بالا را در حالی فراهم میکرد که بهمراتب کمتر از حسگرهای قبلی انرژی مصرف میکرد. از آن زمان، بیش از یک میلیارد دوربین مبتنی بر CMOS تولید شده و این فناوری در دوربینهای موبایل، دوربینهای خودرو و تجهیزات تصویربرداری دیگر بهکار رفته است.
لنزهای مقاوم در برابر خش
کشف پایههای پوشش مقاوم در برابر سایش توسط دکتر تد وایدون در مرکز ایمز ناسا، زمینهساز تولید لنزهای پلاستیکی ضدخش شد. در سال ۱۹۸۳ شرکت فاستر–گرنت مجوز بهرهبرداری از این فناوری را دریافت کرد و لنزهایی تولید شد که ده برابر بادوامتر از لنزهای پلاستیکی معمول بودند. امروزه این پوششها در عینکها، محافظ صفحهنمایش و تجهیزات نوری مختلف کاربرد دارند.
جویاستیکها
برای کنترل فضاپیماها هنگام استفاده از لباسهای فضایی حجیم، ناسا جویاستیکهای ویژهای توسعه داد. نمونههای اولیه مانند پیکلاستیک سیگنالها را به رایانه هدایت مأموریت میفرستادند. این فناوری بعدها در سیستمهای پرواز با سیم و صنایع نظامی کاربرد یافت و به ابزار استانداردی در کنترلرهای بازی و پهپادها تبدیل شد.
