مأموریت جدید ناسا به نام «کاراترز» بهدنبال تصویربرداری از لایهای از جوّ زمین است که معمولاً برای بشر غیرقابل مشاهده است: نور ضعیفی که اطراف زمین را احاطه کرده و لبه خارجی جوّ را نشان میدهد.
این نور کمنور از اگزوسفر (Exosphere)، بالاترین لایه جو، که بهطور مداوم تحت تأثیر فعالیتهای خورشیدی قرار دارد، ناشی میشود.
به مجله اینترنتی مفید و به نقل از SciTechDaily، گفته میشود درک رفتار این لایه برای پیشبینی شرایط خطرناک در فضای نزدیک به زمین بسیار حیاتی است، بهویژه برای ایمنی فضانوردان مأموریت «آرتیمیس» که قصد سفر به ماه و در نهایت مریخ را دارند.
این پروژه که به نام «رصدخانه ژئوکورونای کاراترز» شناخته میشود، در تاریخ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۵ از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا، با استفاده از موشک فالکون ۹ اسپیسایکس پرتاب شد.
پیشرفتهای علمی در این زمینه با توسعه دوربینهای فرابنفش توسط «دکتر جورج کاراترز»، مهندس و پژوهشگر برجسته، همراه بود. این دوربینها بهطور ویژه برای ثبت تصاویر اگزوسفر طراحی شدهاند.
طرحی از پنج نقطه لاگرانژی خورشید – زمین در فضا. در نقاط لاگرانژی، کشش گرانشی دو جرم بزرگ خنثی میشود و به فضاپیما اجازه میدهد مصرف سوخت مورد نیاز برای ماندن در موقعیت را کاهش دهد. نقطه L1 سیستم زمین-خورشید، منظرهای از خورشید را ارائه میدهد.
این نور کمنور از اگزوسفر (Exosphere)، بالاترین لایه جو، که بهطور مداوم تحت تأثیر فعالیتهای خورشیدی قرار دارد، ناشی میشود.
به مجله اینترنتی مفید و به نقل از SciTechDaily، گفته میشود درک رفتار این لایه برای پیشبینی شرایط خطرناک در فضای نزدیک به زمین بسیار حیاتی است، بهویژه برای ایمنی فضانوردان مأموریت «آرتیمیس» که قصد سفر به ماه و در نهایت مریخ را دارند.
این پروژه که به نام «رصدخانه ژئوکورونای کاراترز» شناخته میشود، در تاریخ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۵ از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا، با استفاده از موشک فالکون ۹ اسپیسایکس پرتاب شد.
پیشرفتهای علمی در این زمینه با توسعه دوربینهای فرابنفش توسط «دکتر جورج کاراترز»، مهندس و پژوهشگر برجسته، همراه بود. این دوربینها بهطور ویژه برای ثبت تصاویر اگزوسفر طراحی شدهاند.
طرحی از پنج نقطه لاگرانژی خورشید – زمین در فضا. در نقاط لاگرانژی، کشش گرانشی دو جرم بزرگ خنثی میشود و به فضاپیما اجازه میدهد مصرف سوخت مورد نیاز برای ماندن در موقعیت را کاهش دهد. نقطه L1 سیستم زمین-خورشید، منظرهای از خورشید را ارائه میدهد.
در آوریل ۱۹۷۲، فضانوردان آپولو ۱۶ با استفاده از دوربین کاراترز در سطح ماه، نخستین تصاویر از ژئوکورونای زمین را ثبت کردند.
اکنون دانشمندان معتقدند که اگزوسفر دستکم تا نیمهٔ راه ماه امتداد دارد. اهمیت این لایه فراتر از اندازهگیری آن است.
زمانی که فورانهای خورشیدی به زمین میرسند، ابتدا با اگزوسفر برخورد کرده و فرآیندهای فیزیکی متعددی را به راه میاندازند که گاهی به پدیدههای خطرناک آب و هوای فضایی تبدیل میشود.
این مأموریت همچنین نقش کلیدی در درک از دست دادن تدریجی هیدروژن، یکی از اجزای اصلی آب، ایفا میکند. مطالعه چگونگی فرار هیدروژن از جوّ زمین میتواند به درک بهتر دلیل حفظ آب در زمین و ناتوانی سایر سیارات در این زمینه کمک کند.
